Hver er munurinn?

Hver er munurinn á fastgengisstefnu og að taka upp annan gjaldmiðil? Í báðum tilvikum þarf að finna úr hvert gengið á að vera þegar ákvörðunin tekur gildi, m.ö.o. þegar nýr gjaldmiðill er tekinn upp þá þarf að ákveða á hvaða gengi hann er skráður við gjaldmiðlaskiptin. Er þá ekki alveg eins hægt að ákveða eitthvað fast gengi á krónunni gagnvart evru og síðan bara fylgja því? Nota krónuna hér innanlands en evru í öllum milliríkjaviðskiptum. Ef við tökum upp evru þá getum við ekki breytt genginu eftir að evran hefur tekið við af krónunni. Það er ekki eftir neinu að bíða því að krónan getur ekki verið sjálfstæður fljótandi gjaldmiðill með sjálfstæða gengisskráningu. Það er búið að sanna það í eitt skipti fyrir öll og þarf ekki að ræða það frekar. Við getum ekki tekið upp annan gjaldmiðil einhliða. T.d. væri það ansi hart að þurfa að kaupa hvern 100 evru seðil á hundrað evrur þegar að hann gengur úr sér við notkun... Dýr prentkostnaður það.  Það eru því ekki margir kostir eftir í stöðunni. Það er jú gasprað um að ganga í ESB, en það hjálpar ekki okkur í dag í gjaldmiðilsmálum. Ísland fengi ekki að taka upp evru  fyrr en að uppfylltum skilyrðum Maastricht sáttmálans.  Eftir 10 - 15 ár!!! Það er bara rugl að halda að við getum beðið eftir því. Við þurfum stöðugleika, framtíðarplön og skynsamlegar áætlanir NÚNA, ekki eftir vikur, mánuði eða ár. 

Og svo væri gaman að vita hvernig stendur á því að skuldir ríkisins vegna bankahrunsins eru á bilinu 1500 til 1700 milljarðar. Eru það allt skuldir sem stafa af ábyrgðum sem ríkið bar á einkabönkunum, eða er verið að skuldsetja okkur til að bjarga "óreiðumönnum erlendis"? Í hvað eiga allir þessir peningar að fara? Spyr sá er ekki veit.

 

Festa gengið í 160 - 170