Samanburðarsýki....

Horfði á frétt um þetta mál á Stöð 2 áðan og þar spurði fréttamaðurinn afar heimskulegrar spurningar. "Hvað réttlætir að selja íbúð á 230 milljónir?"  Svarið er að sjálfsögðu afar augljóst: Framboð og eftirspurn, hvað annað?  Ef einhver er tilbúinn að borga þá er ekkert að því að selja á þessu verði, svo framarlega að kaupandinn sé ekki blekktur á neinn hátt. Í þessu sambandi vil ég minnast á samanburðarsýkina sem svo allt of margir eru haldnir hér á landi..  Það má aldrei neinn hafa það gott án þess að einhverjir fara að væla og veina og heimta það sama.  M.a.s. fátæktarviðmið eru reiknuð þannig að ef tekjur hinna hæstlaunuðu hækka þá fjölgar sjálfkrafa "fátækum" því að viðmiðunarmörkin hækka, þó svo að verðlag hækki ekki á sama tíma. Og launþegasamtökin eru aðallega í því að finna út tekjur samanburðahópa svo þau "dragist ekki afturúr"en ekki hvort launin hæfi menntun, ábyrgð og afköstum umbjóðenda þeirra.

Það er ekkert rangt eða slæmt við það að einhverjir verði moldríkir.  Það er nefnilega þannig að það er enginn ríkur nema hann noti peningana sína.  Og það erum við hin sem njótum þess með aukinni verslun og framkvæmdum. Samfélagið fær virðisaukaskatt, tekjuskatt og fjámagnstekjuskatt af öllu brölti ríka fólksins hér innanlands.  Því ber okkur að sjá til þess að þeir moldríku verði ekki hraktir úr landi sökum öfundar almúgans eða skattagræðgi hins opinbera.

Við ættum að sjálfsögðu að fagna því að einhverjir hafi dug og þor til að bjóða íbúð á 230 milljónir og vonandi fá þeir kaupanda sem fyrst.

Dýrasta íbúðin á 230 milljónir

Athugasemdir

[Fannar frá Rifi, 14.6.2007 kl. 12:21]

heyr heyr.

[Gunnar Th. Gunnarsson, 25.6.2007 kl. 01:15]

Algjörlega sammála þér. En ef fólk endilega velta sér upp úr verði viðkomandi íbúðar þá væri eðlilegra að spyrja: Hvað réttlætir að KAUPA íbúð á 230 mil. þó það komi í sjálfu sér engum við nema kaupandanum